مطابق با پیوست شماره ۴ مبحث ۱۳ مقررات ملی ساختمان ویرایش ۱۳۹۵ صفحه ۱۹۸

در پروژه های مختلف، با توجه به نوع کاربری، زیربنا، شرایط، ویژگی ها، حساسیت، امنیت و… از سیستم هایی استفاده می شود که علاوه بر عملکرد خود، به هنگام حریق می توانند به منظور کاهش صدمات و خسارات و همچنین بالا بردن سطح ایمنی، با سیستم های اعلام حریق اتوماتیک مرتبط شوند و خطرات و خسارات را به حداقل برسانند.
در سیستم های اعلام حریق متعارف می توان گفت که امکان ارتباط با همه ی این سیستم ها عملا ممکن نیست مگر در بعضی از برندها با قابلیت اضافه شدن رله های برنامه پذیر.
اما تامین ارتباط و عملکردهای لازم در سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر با توجه به تکنولوژی، نرم افزارها و سخت افزارهای موجود و همچنین استفاده از اینترفیس ها یا ماژول ها، امکان پذیر است.

در جداول زیر،سیستم هایی که می توانند به سیستم اعلام حریق مرتبط شوند، بهمراه عملکرد سیستم مرتبط آورده شده است.

تبصره: منظور از عنوان رله در جدول بالا در سیستم های اعلام حریق متعارف عبارت است از رله کمکی و در سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر، اینترفیس می باشد.

در کنترل پنل های متعارف برند Fireindex، با استفاده از کارت رله ی برنامه پذیر که بر روی بُرد اصلی کنترل پنل اضافه می گردد، می توان تا حد زیادی، ارتباط بین سیستم های ذکر شده در جداول بالا را با سیستم اعلام حریق برند Fireindex فراهم کرد. این رله های برنامه پذیر، می توانند به صورت مجزا از هر زون فرمان بگیرند.در واقع میتوان آنها را به زون ها اختصاص داد و حتی برای آنها تاخیر در وصل تعریف کرد. برای مثال به زون شماره ی ۱ که برای پارکینگ یک پروژه تعریف کرده ایم، به صورت نرم افزاری یک رله اختصاص می دهیم، حال پس از اینکه زون شماره ۱ (زون پارکینگ) در وضعیت حریق قرار بگیرد، رله ی برنامه پذیر اختصاص داده شده به آن نیز فعال شده و میتواند اگزاست فن پارکینگ را فعال و دود را تخلیه کند.با توجه به این قابلیت میتوان سناریوهای دیگری را نیز در پروژه ها پیاده سازی کرد.